Fraser Island

Na enkele stille dagen zijn we weer op post! Ondertussen hebben we nog heel wat beleefd, we hebben heel wat dagen gereden en zitten fier en wel in de jeugdherberg te Sydney! We hebben de geplande afstand Cairns-Sydney, met glans afgelegd! Het was echt meer dan de moeite waard. We waren bijna van plan om langs de andere kant van Australie (via noord-west- en zuidkust) naar Sydney te rijden... ;-) Dit maar om te zeggen dat Australie een pracht van een land is!

De vele tripjes waren gezellig, zo zagen we onderweg:

- de Big Pineapple

- de Big Prawn

- de Big Banana

- Holland Down under

- prachtige look outs

- het meest oostelijke punt van Australie met vuurtoren, dolfijnen en walvissen

- koala-hospital

- vele andere verkeersborden

- elkaar ... ;-)

en nog zo veel meer!

Maar hier zullen we inzoomen op ons weekenduitstapje naar Fraser Island . Kortweg bestond dit uit: 11 personen samen in een 4 x 4, zand, dingo's, regenwoud, kamperen en een woeste zee. Het was een pracht van een ervaring op een droomeiland. We waren met 7 onbekenden (Duitser, 3 Zweden en 3 Engelsen). We verschilden wat qua opvatting over drank-en feestgedrag maar voor de rest waren we echte toeristen die genoten van de natuur en ons aanpasten zodat iedereen een fijn weekend had. Het was super om nog eens met een tent op pad te zijn: 1 nacht in het regenwoud en 1 nacht op het strand... wat wil een mens nog meer?!

Om een beter beeld te hebben van ons weekend, verwijzen we jullie door naar onze foto-afdeling die thuis aangevuld zal worden wegens de tikkende internettijdsklok. ;-)

Nu gaan we nog 2 dagen Sydney tegemoet waarvan 1 dag naar de Blue Mountains. Zaterdag keren we met fijne herinneringen en toffe mensen terug naar ons KLEINE Belgie-landje. We hopen na 3 weken Australisch winterweer evenmooi Belgisch zomerweer te hebben. (Dit zal waarschijnlijk 1-0 worden voor Australie ... ;-))

Dit is hoogstwaarschijnlijk ons laatste bericht, dank je wel voor het virtueel meereizen en altijd welkom voor de live-verhalen!

luieren en snorkelen

We hebben er gisteren een gezellig geniet-dagje van gemaakt. Na een heerlijke wrap-maaltijd trokken we naar de lagoon hier in de buurt. Zonnen en zwemmen in de winter, het had wel iets :-) Die seizoenen hier zijn best vreemde wezens :p De dag hebben we afgerond met een lekker flesje wijn en chips.

Vandaag zijn we dan naar het Great Barrier Reef gevaren. Na een spurtje voor de bus die we zodoende net niet misten, hadden we tijd om nog op een terrasje te zitten zonnen, aangezien we ditmaal de te vroege bus genomen hadden. Maar ... we zijn er op tijd en met geld geraakt ;-)

Na een twee uurtjes varen over de woelige baren (dichtkunsten van Geert :p), kregen we het ponton in het oog waar de wetsuits en snorkelequipment op ons lagen te wachten. Maar natuurlijk konden we het niet laten om eerst wat te gaan zonnen, dan een vaartje met de halve onderzeeboot om tot slot onze bourgondische magen te vullen met de heerlijkheden van een koud buffet. Hierna waren we klaar om het water in te gaan - alle klaar ... dat dachten we. Eerst nog een hele omkleedbeurt: zwemgerief, stingerproof-ding (anti-kwallen), een wetsuit, de juiste duikbril met snorkel en mondstuk, en zwemvliezen ...

Na in het water geraakt te zijn, begonnen de ontdekkingen van het snorkelen. Anke ontdekte bijvoorbeeld dat je je duikbril kon aanspannen om geen water binnen te krijgen en Ariane ondervond hoe het was als je mondstuk niet bij je mond geraakte. Het was zalig zo te snorkelen naast het Reef en tussen de visjes. Geert slaagde erin om een vis van 1 meter lang te aaien, de rest hield het bij kleine en grote visjes spotten. Ongelooflijk hoe dicht sommige vissen kwamen en hoe gemakkelijk je midden in een school vissen terecht kwam. Er waren hier ook prachtige koralen natuurlijk. Het was verboden deze aan te raken, maar omwille van sterke stroming was dit best moeilijk te vermijden. Maar we deden - zoals we zijn natuurlijk - ons uiterste best. Toch verbaast het hoe snel tijd voorbijvliegt als je je amuseert, ze zijn ons dan ook met hun motorbootje moeten komen melden dat we nog maar 10 minuten hadden voor de boot terugkeerde. Gelukkig gaat zwemmen met zwemvliezen snel ;-)

De terugreis was best hevig: zo perfect om omgewoelde magen te creëren. Onderweg zagen we wel verschillende walvissen boven water komen. Mooi om te zien, maar moeilijk om vast te leggen met het fototoestel. Bovendien zorgde dit walvissen spotten voor een rustig tussendoortje, net als de thee en de cake (voor de niet zieken).

Nu zitten we terug in de buurt van onze backpacker en plannen we een rustige avond om morgen klaar te zijn voor een rit van zo'n 700 km richting Town 1770. Dit als tussenstop om de volgende dagen Fraser Island met een 4x4 te kunnen bezoeken. We zien er al naar uit!!!

van Cairns naar Airlie Beach

Aangezien we een onverwachte vrije dag hebben en een gratis internetlocatie is er nu tijd voor een extra lang berichtje (en nieuwe foto's!). Vanuit Cairns gingen we eerst richting het noorden. Toen we een wegenkaart gingen vragen aan de dame van onze supergezellige backpackers trok ze een vreemd gezicht; waar hebben jullie een kaart voor nodig, je neemt hier gewoon Sheridan Road en dan is het gewoon de weg volgen. Zo deden we en reden tot aan Daintree, waar de weg gewoon stopte! Je kan nog verder naar het noorden, maar daar heb je een 4WD voor nodig, en geen Huyundai Sonata zoals wij. In Daintree gingen we dan maar de rivier op, op zoek naar crocs, en we vonden niet alleen een lazy krokodil, maar ook enkele boomslangen. Er zat niets anders op dan dezelfde weg terug te nemen ;-)

Op donderdag hadden we reeds met Lotte en de Neles en met Dirk en Co afgesproken in Kuranda. Met de Skyrail vlogen we over het regenwoud in de armen van het ontvangstcomiT. In kuranda hebben we zeer on-australisch de weg naar het uitkijkpunt van de waterval 'gewandeld', een australier neemt zelfs voor 100 m de auto! Een oud treintje nam ons weer mee naar beneden, tot Cairns. Het tropische regenwoud is echt zoals in de boekjes; nat, dicht, hoog, groen, vol vogelgeluiden en geritsel, indrukwekkend mooi en anders. Hier is het spreekwoord dat je door het bos de bomen niet meer ziet dus uitgevonden ;-)

Aangezien we vrijdag vertrokken naar een nieuwe locatie in de Tablelands, meer in het binnenland maar niet zo heel ver, hadden we nog tijd over om in Cairns zelf de Botanic Gardens te bekijken. Daar kregen we van de parkwachters een verse kokosnoot, vol melk, die we de rest van de dag met ons hebben meegedragen. De volgende dag en met behulp van het juiste gereedschap (klauwhamer, zaag en manchetmes) en veel aanmoediging van omstaanders kregen we ze na een dik halfuur toch open. Het was heerlijk zacht en de moeite waard (Anke draagt hier wel nog steeds de sporen van, een litteken wordt een mooi souvenier). Terwijl Geert en Ariane de auto gingen ophalen gingen Hanne en Anke nog langs een locale afdeling van de flying doctors (Roel, zie bij de foto's ;-) speciaal voor jou). Zoals beloofd in de folder was er in ons volgende backpacker een gratis platypus (of voor de gewone mensen ook wel vogelbekdier genaamd)-spotting. Zo'n platypus is een klein, zwart, vinnig beestje, vooral actief in de schemering. 's Avonds zagen we, voor het eerst sinds Sydney, weer volop sterren aan de onbewolkte hemel. De volgende ochtend was er in Yungaburra (het stadje waar we de nacht hadden doorgebracht) een lokaal gezellig marktje met een Sfinks-sfeer. Zo zijn ook wij nog op de Sfinks geraakt dit jaar. ;-)

Vanuit Yungaburra begon onze eerste echt rit op de terugweg naar Sydney. In Mission Beach kwamen we terecht in een backpacker vol party-people. Gelukkig was dit maar voor 1 nacht. De echte beachparty 5 min. verderop belette ons niet om al liggend op het strand de wonderlijke sterrenhemel te bewonderen. Zo liggend op het strand, samen op een zeil, voel je je klein en dankbaar. Dit is zo'n plekje waar de Spirit van de WJD terug even naar boven komt...

De volgende dag was een eerste echte kennismaking met de australische 'snelweg'. We hebben welgeteld 360 km afgelegd op 7 uur tijd... Op een highway is de max. snelheid 100 km/uur en is er per richting maar 1 rijstrook met af en toe een inhaalstrook, een verkeerslicht of rondpunt. Het linksrijden gaat nu vlotjes. :-)Na aankomst hebben we echte Belgische spaghetti gemaakt, dat smaakt enorm! We boekten voor de volgende dag (dus vandaag) een snorkeltrip naar het Great Barrierreef en gingen op tijd slapen omdat we een bus om 7.15 uur zouden moeten nemen. Vroeg is dan ook echt letterlijk te nemen: 9 p.m. na 2 afleveringen uit ons dagelijkse voorleesboek 'Hallo meneer God, met Anna'.De dag begon zeer vroeg maar vlot, we waren gepakt en gezakt aan een bushalte. De pech begon toen we onze bus aan de overkant voorbij zagen rijden. Snel terug naar de backpacker en in de auto gesprongen. De meneer van de backpacker heeft voor een eerste maal goed met ons gelachen. ;-) Bij aankomst aan de veerpont springen Hanne en Anke alvast uit de auto om de ticketten op te halen en het resterende bedrag te betalen. Geert en Ariane parkeren de auto en doen een poging om een parkeerticket te bemachtigen. Hun pech was echter: lees eerst ALLE gebruikaanwijzingen op de automaat. Na 2 pogingen hadden we een ticket voor 4 uur en een ander juist ticket voor een hele dag. ;-) Het gevolg: Hanne en Ariane als ticketverkoopster op de parking in een vruchteloze poging van het eerste ticket af te geraken. Ondertussen weigerde de kredietkaart van Anke te betalen, waarna ook de kredietkaart van Geert dienst weigerde... (vermoedelijk van een te groot bedrag en het feit dat het in Belgie nog gisteren was) Gevolg: een onverwachte/plande vrije dag en nog steeds een snorkeltrip om naar uit te kijken. Helaas wil dit ook zeggen dat we er morgen terug om 6 uur uit moeten maar dit hebben we er zeker voor over!

De pech blijkt op te zijn voor vandaag. Ondertussen hebben we een trip naar Fraser Island en overnachtig voor de volgende 4 dagen vastgelegd. :-) Onze pech is voor jullie echter een meevaller, nu zijn jullie terug mee met onze verhalen en kunnen jullie genieten van onze foto's (waarmee we terug in het begin van deze tekst zitten en het verhaal voor vandaag rond is).

Tot de volgende,

HAGA

Cairns en omgeving

Hey allemaal,

Hier zitten we dan in de tropic days backpackershostel in Cairns. De omgeving is tropisch, proper en zalig mooi, alleen het weer werkt niet ten volle mee: voor ons valt de temperatuur wel mee (T-shirtenweer), maar de tropische druppels blijven van tijd tot tijd vallen.

De wereldjongerendagen waren inspirerend, hopelijk hebben jullie deze dagen wat kunnen volgen op de andere site of via de pers. Het was een deugddoende belevenis vol ontmoetingen en verrijkende momenten (met uitzondering van de voorspelbare maaltijden, moeke/maman: wij willen geen tonijn uit blik of stoofvlees bij thuiskomst, maar een heerlijke echte boterham met choco zou smaken ;-))

Vandaag was de plandag en is het volgende er uit voortgekomen: morgen trekken we zo ver mogelijk naar het noorden (Cooktown als het lukt, maar zeker tot Port Douglas). Donderdag gaan we naar Kuranda waar we Lotte en de Neles (3 medepelgrims) zullen ontmoeten. Vrijdag vertrekken we naar een andere hostel om naar vogelbekdieren te kijken - hopelijk.

Ondanks alle flaters van de pinkers die op de plaats van de ruitenwissers staan, de parkeermodus van de automatische versnellingsbak, het vruchteloos zoeken naar de knop van de achterruitwisser die er niet bleek te zijn, verloopt het links rijden vlot!

Hopelijk geraken we terug in Belgie, want afgelopen week hebben we alarmerende geruchten gehoord over de geldigheid van ons BELGISCH paspoort. Zend ons een postpakket als we vastzitten ;-)

Groetjes,
HAGA

Bij deze ons 2de bericht dat Jessie en Bart ons gevraagd hadden. Deze keer typt Ariane maar is het de tekst van Hanne. In Australie gebeurt dus alles omgekeerd! We blijven dus maar oefenen. ;-)

Ik zit, zoals jullie hierboven konden lezen, in een gastgezin met Ariane Gils. Australie lijkt sterk op Belgie, ook qua religie. Zo heb ik gehoord dat mensen in een zeer sterk godsdienstig gezin zijn maar evengoed zijn er minder en anders gelovigen.

Mijn gezin, 2 mensen van in de 60 jaar, behoort tot de groep die wekelijks naar de mis gaat en voor het eten een gebed bidt. Gisteren gingen we de parochiekerk Sint-Nicholas bezoeken te Tamworth. Nadat we wat rondgekeken hadden, begon Bruce (onze gastheer) spontaan te bidden voor het Mariabeeld. Ze geven me niet de indruk dat ze voor de rest heel katholiek leven maar ze verwijzen soms wel naar zaken die verbonden zijn met de godsdienst. Zo vertelde ik gisteren dat we na de WJD nog 3 weken met de auto zullen rondtrekken. Een spontane reactie hierop van mijn 'mama' Kate was dat Sint-Christopher ons zal bijstaan.

Ik heb het gevoel dat het sociale mensen zijn die zeer veel doen voor de anderen, zo wast Kate de 'altaarlakens', Bruce heeft nog een scoutsfunctie en als we over straat wandelen kennen ze precies 'iedereen'.

Dit is de indruk die ik heb over mijn gezin. Ik wil echter nog een andere ervaring van Yves en Astrid, 2 Vlamingen, hieronder meegeven om de diversiteit nog eens te benadrukken.

Ons gezin is uiterst katholiek en zij gaan elke morgen naar de kerk.Ook voor de avondmaaltijd moet er gebeden worden enin de living hangt een mega paternoster met daarnaast de afbeeldingen van Jezus en Maria.We merken in veel dingen hoe het katholicisme doordrongen is bij ons gastgezin. Zo stelden ze ons de vraag of het in Belgie gebruikelijk is dat een jongen en een meisje gaan samenwonen voor ze trouwen. Soms lijkt ons gezin wat conservatief, maar langs de andere kant hebben ze een zeer open kijk op de wereld en de problemen die er zijn in de maatschappij....

Yves en Astrid

Ik vind het werkelijk een boeiende ervaring en ik ben er zeker van dat ik hier veel nieuwe ervaringen zal opdoen!!

Liefs,

Hanne

het leven in australie

Vanaf nu zitten we bij een gastgezin. We hebben vanuit IJD de 'opdracht' gekregen om een paar tekstjes te schrijven, voor de officiele site van WJD. We profiteren hier ineens van om het ook hier te 'publiceren'. De 4 tekstjes waren verdeeld en dit is al een van de tekstjes van Ariane en Hanne. We vermoeden dat Anke en Geert geen internet hebben bij hun gastgezin waardoor hun tekstjes misschien toch niet zullen verschijnen.
We moeten elk apart een tekstje schrijven, maar steken stiekem achter de schermen toch onze hoofden bij elkaar, maar we schrijven het in de ik-vorm omdat er op de officiele site een individuele foto naast zal verschijnen. ;-)


Ik zit samen met Hanne Van Broeckhoven in een gezin in het centrum van Tamworth. De afgelegen gebieden waar andere mensen terecht zijn gekomen blijven voor mij dus onbekend terrein.
In mijn gezin heb je twee oudere mensen, Kate en Bruce, met 5 kinderen tussen de 26 en 41 die reeds het huis uit zijn. Ze wonen zeer ver van huis, ook al zijn ze wel binnen de grenzen van Australie gebleven. Ze zien elkaar niet vaak, maar telefoneren doen ze zeer frequent. Dit blijkt wel iets typisch te zijn voor hier aangezien vele andere mensen dit ook vertelden.
Bruce komt uit Nieuw-Zeeland en werkt hier als tandarts. Kate is verpleegster en komt uit Australie. Ik verblijf hier in een zogenaamd 'appartement', maar het lijkt me meer een doodgewone half open bebouwing: 3 slaapkamers, 2 badkamers, bureau, ruime living, 2 terrasjes, ... Het is heel modern, maar van goede isolatie hebben ze toch nog niet echt gehoord: zo houden ze bijvoorbeeld de scandiaflexen heeldere dagen dicht (ondanks het zeer mooie uitzicht op de stad!) om de warmte binnen te houden. Bovendien hebben ze ook geen verwarming dus werken ze met 2 draagbare verwarmingsstellen.
Ik heb ondertussen ook al door dat bijvoorbeeld het feit dat Bruce uit Nieuw Zeeland komt hier een vrij veel voorkomend iets is: nadat Bruce de 'hele' Australische geschiedenis verteld heeft, weten we dat Australie gewoon bestaat uit immigranten. Op de vraag van wat een typische Australier is, kreeg ik dan ook niet echt een antwoord.

In het algemeen lijkt de levenswijze zeer sterk op een gemiddeld Westers gebeuren. Enkele verschillen vinden we terug in het eten (zo eten ze bij al het warm eten een soort van yoghurt), de huizen bestaan meestal enkel uit een gelijkvloers (mijn gasthuis is hier dus een uitzondering eigenlijk), starten op een asfaltweg kan heel plots omslaan in een zandweg, ons avondeten mogen we niet zelf opscheppen en er wordt ook niet aangeboden om nog meer te krijgen, ... Een echt Australisch iets is de 'vegimite': onder ons gezegd en gezwegen dat is een zeer sterk zout smakende instantie gemaakt uit gerst waar ik echt moeite mee heb om het door te slikken. Maar uit beleefdheid en omdat ik het land en zijn (eet-)cultuur wel wil leren kennen, doe ik toch maar mee.

Waar ik me ook aan moet aanpassen is het verkeer: links rijden, maar vooral ook de gevolgen voor het oversteken (eerst rechts en dan links kijken) vraagt toch wel enige concentratie. Hier merk ik pas hoe sterk juffen van lager onderwijs mij hebben ingepeperd dat ik eerst links en dan rechts moet kijken. Op dit moment ben ik soms nog een beetje een gevaar op de weg. Hun afstandsgevoel is ook totaal verschillend: zo vinden ze 400 km naar Sydney niet ver, maar voor 1 km nemen ze wel de auto. Daarnaast zijn ook de gele verkeersborden hier echt zeer typisch: niet alleen waarschuwingen voor kangoeroes, maar ook al de andere borden zijn geel.

In het algemeen zijn ze heel gastvrij en fier op hun land. Het is leuk om hier te zijn en mijn Engels wordt met de dag ietsje beter volgens Kate!! ;-)

Groetjes, Ariane

laatste bericht voor gastgezinnen-avontuur

Het is zover. Ook de laatste Vlaamse groep is aangekomen. Met andere woorden morgen start het WJD-programma echt!!
Dit betekent dat we ons morgen bij een Australisch gezin zullen voegen. Anke en Geert zijn terechtgekomen in een gezin te Gunnedah en Ariane en Hanne zijn samen terechtgekomen in een gezin te Tamworth. Langs deze kant van de aarde dus vier gelukkige gezichten. Nog leuk om te weten: Anke en Geert zitten bij hun plussers (Bea, Stijn en Pieter) in het zelfde dorpje. Ariane en Hanne zitten ergens anders, maar ook met veel bekende mensen in de buurt.
Vanaf Sydney (maandag) zitten we weer allemaal samen (lees: alle Antwerpenaren) in een school te Caringbah.

Voor de rest is alles hier zeer ok. We gaan gewoon genieten!

PS: we hebben vandaag echte sneeuw gezien. Dikke jassen zijn dus niet voor niks meegereisd!